ვლადიმერ ხომერიკი : რუსეთს მშვენივრად ესმის, რომ კანდიდატის სტატუსი არის ფიქცია, დაძაბულობა არ იქნება

როგორ აფასებენ კანდიდატის სტატუსის მიღებას კრემლში და რა გავლენა შეიძლება იქონიოს ევროკავშირის კანდიდატის სტატუსმა რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობებზე? ,, Geo News ” ,, რუსი და ქართველი ხალხების ერთიანობის ფონდის” პრეზიდენტს, ეკონომიკის დოქტორს, ვლადიმერ ხომერიკს ექსკლუზიურად ესაუბრა.

– საქართველომ 14 დეკემბერს ევროკავშირის წევრი ქვეყნის კანდიდატის სტატუსი მიიღო. როგორ ფიქრობთ, რა მნიშვნელობა აქვს სტატუსის მინიჭებას საქართველოსთვის, რა არის ამ გადაწყვეტილების მიზეზი და რატომ მოხდა ეს ახლა ?

-მოგეხსენებათ, ეს გადაწყვეტილება, პრინციპში, დიდი ხნის წინ უნდა ყოფილიყო მიღებული. ამისკენ დიდი ხანია ისწრაფვის ქართული საზოგადოება, განსაკუთრებით ოპოზიცია. დიდი რეზონანსი გამოიწვია იმ ფაქტმა, რომ იმ წელს მიიღეს გადაწყვეტილება მოლდოვასა და უკრაინას კანდიდატის სტატუსის მინიჭების შესახებ, მაგრამ არა საქართველოს. მაშინ ქართულმა ოპოზიციურმა საზოგადოებამ დღევანდელი ხელისუფლების დადანაშაულება დაიწყო იმაში, რომ მათი პოლიტიკა რუსეთისკენ არის მიმართული, ისინი მხარს არ უჭერენ ამერიკისა და ევროპის გადაწყვეტილებებსა და რეკომენდაციებს, რის გამოც საქართველოს ეს სტატუსი არ მიენიჭა. ამით ისინი გარკვეულ ზეწოლას ახდენდნენ საქართველოს ხელისუფლებაზე. შემდეგ ევროსაბჭომ საქართველოს მისცა გარკვეული რეკომენდაციები 19 თუ 18 პუნქტით, რომელიც საქართველოს მომავალ წელს უნდა შეესრულებინა, რათა ამ საკითხს დაბრუნებოდა. რა თქმა უნდა, საქართველოს ხელმძღვანელობა უკმაყოფილო იყო ამ გადაწყვეტილებით, რადგან მათ ყოველთვის სჯეროდა, რომ საქართველო იყო პირველ ადგილზე, ე.წ დემოკრატიის შუქურა, ხოლო მოლდოვა და უკრაინა, რა თქმა უნდა, შორს იყვნენ ამ მხრივ. ამიტომ, ასეთი გადაწყვეტილება, ბუნებრივია, წმინდა პოლიტიკური მიზეზების გამო იყო მიღებული და საქართველოს ხელმძღვანელობა, რა თქმა უნდა, უკმაყოფილო იყო ამით.

რა თქმა უნდა, საქართველოს ხელისუფლებას არ შეუსრულებია ყველაფერი ამ სიაში, რადგან ზოგიერთი პუნქტი – ეს პირველ რიგში ,,ლგბტ” საკითხებს ეხება – ფუნდამენტურად მიუღებელია ქართული საზოგადოებისთვის. ეს საკითხები არ განიხილება. ამის წინააღმდეგია მთელი მასა, სასულიერო პირები და საზოგადოება. ეს კითხვა ძალიან კომპლექსურია, საქართველომ ის გვერდზე გადადო. წელს ძალიან ბევრი სამუშაო იყო. რადიკალური ოპოზიცია ფიქრობდა, რომ ევროსაბჭო კვლავ არ მიიღებდა პოზიტიურ გადაწყვეტილებას. და გადაწყვეტილების გამოცხადებამდე, ნოემბრის შუა რიცხვებში ისინი შეეცდებოდნენ საქართველოში არეულობის გამოწვევას. სააკაშვილის პარტიასა და მის მომხრეებს სურდათ შეიარაღებული აჯანყების მოწყობა, ემზადებოდნენ ამისთვის, რომ აი, საქართველო კვლავ უარყვეს, საქართველო შორდება ევროპულ გზას და ა.შ. ამ ფონზე მათ სურდათ მორიგი ე.წ „ვარდების რევოლუცია“ მოეხდინათ დღევანდელი ხელისუფლების შესაცვლელად, მაგრამ ხელისუფლება გააფრთხილეს. მართლაც, ხელისუფლებამ უკვე იცოდა, რომ შეიარაღებული ჯგუფები ემზადებოდნენ, მათ შორის უკრაინაში მებრძოლი ქართველი დაქირავებულები, მათ შორის მარიუპოლში ტყვედ ჩავარდნილი, გათავისუფლებული და თურქეთში მყოფი უკრაინელი დაქირავებულები – აზოვიტებისგან (ტერორისტული ორგანიზაცია, აკრძალულია რუსეთში). თურქეთმაც გაათავისუფლა ისინი და ისინი ფაქტობრივად, თურქეთის მხარეს საქართველოს საზღვარზე ისხდნენ და ამ მოვლენებს ელოდებოდნენ. გარდა ამისა, ქართული ოპოზიცია ავარჯიშებდა ახალგაზრდებს, რადგან ახალგაზრდები ყოველთვის არიან წამქეზებელი – პოლონეთში 500-მდე ქართველი ახალგაზრდა ვარჯიშობდა, სამოქმედოდ ემზადებოდნენ, მერე – შეიარაღებული პროვოკაციები და ა.შ. თქვენ ეს იცით…

–იყო საუბრები, რომ სააკაშვილის პარტიის გარდა, დასავლეთის ქვეყნებიც ემზადებოდნენ ე.წ. გადატრიალებისთვის…

-აბსოლუტურად მართალია, გადატრიალებისთვის ემზადებოდნენ. ეს გამოწვეული იყო დასავლეთის ქვეყნების უკმაყოფილებით იმით, რომ საქართველომ და საქართველოს ხელმძღვანელობამ პროქართული პოზიცია დაიკავა და საქართველოსა და ქართველების ბედი აწუხებს. მან მხარი არ დაუჭირა იმ სანქციებს, რომლებსაც დასავლელი პარტნიორები მათგან მოითხოვდნენ რუსეთის წინააღმდეგ – როგორც ეკონომიკური სანქციები, ასევე რუსეთის წინააღმდეგ მეორე ფრონტის გახსნის მოწოდება. მათ სურდათ საქართველოს ჩათრევა კონფლიქტში, რომელიც მისთვის სასიკვდილო იქნებოდა. დღევანდელმა ხელისუფლებამ უარი თქვა, მათ თქვეს, რომ ამ სანქციებზე ეკონომიკურად ვერ ახდენენ გავლენას და ზიანს აყენებენ რუსეთს, მაგრამ ზიანი მიადგება საქართველოს და პირველ რიგში უნდა იზრუნონ საკუთარ ინტერესებზე, ეკონომიკაზე, ხალხზე და შეიარაღებული კონფლიქტი მათთვის აბსოლუტურად დამღუპველია. ამდენად, გადაწყვეტილება სადღაც ნოემბრის შუა რიცხვებში უნდა ყოფილიყო მიღებული, მაგრამ პროცესი გაჭიანურდა და მხოლოდ 14 დეკემბერს მიიღეს.

და ახლა, ამ ფონზე ჯერ არაფერი ისმის, რადგან ამ დროისთვის არ არსებობს რეალური მიზეზი იმისა, რომ ოპოზიციამ ხელისუფლების წინააღმდეგ მოქმედება დაიწყოს. ისე, ის, რომ სააკაშვილი ზის და ის უნდა იჯდეს, არ არის ის, რაც შეიძლება გახდეს მიზეზი იმისა, რომ ქუჩაში გამოვიდეს, თუნდაც წმინდა ნომინალური ოპოზიცია ნაყიდი ადამიანების, რომლებიც მზად არიან ამაში მონაწილეობის მისაღებად.

–რა გავლენა შეიძლება იქონიოს ევროკავშირის კანდიდატის სტატუსმა რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობებზე?

– იცით, ევროკავშირის კანდიდატის სტატუსი ფიქცია და დიდი მითია, ჩემი აზრით! ეს ზოგადად სრული სისულელეა, ისევე როგორც საქართველოს ოცნება ნატოზე. ეს არასოდეს მოხდება, ეს სტატუსი ცარიელია და არაფერს მოგცემს.

ვფიქრობ, რუსეთი ამას გაგებით მოეკიდება. მგონი, საქართველო ჩქარობდა, როცა კონსტიტუციაში შეიტანა განვითარების ევროპული გზა, კერძოდ, ევროკავშირში გაწევრიანებისკენ სწრაფვა. იცით, ასეთი რამ კონსტიტუციაში იშვიათად წერია და მე, მაგალითად, პრაქტიკულად არ ვიცი მსგავსი პრეცედენტები. და ხელისუფლება, რომ არ დაადანაშაულონ მათ დარღვევაში, რა თქმა უნდა, აგრძელებს ამ ხაზის დაცვას. თუ ევროკავშირი დარჩებოდა უბრალოდ ეკონომიკურ გაერთიანებად, რომელიც არსებობდა ჩრდილო-აღმოსავლეთის სამხედრო ოლქის დაწყებამდე, რომელიც იზრუნებდა ევროპის ქვეყნებზე, რომლებიც ძალიან აქტიურად ითანამშრომლებდნენ რუსეთთან, პრობლემები, რომ არ იყოს, მაშინ რუსეთი იმუშავებდა ყველასთან, ევროკავშირის ქვეყნებთან და ამაში ცუდს ვერაფერს ნახავდნენ. უფრო მეტიც, თქვენ კარგად იცით, რომ ევროკავშირის ქვეყნებს შორის არის უნგრეთი და სლოვაკეთი, რომლებიც ასევე არ ეთანხმებიან იმ გადაწყვეტილებებს, რასაც დღეს ევროკავშირი იღებს რუსეთის წინააღმდეგ. და, ვფიქრობ, საქართველოს იქ ყოფნა თავისი გონივრული პოლიტიკით – ეს, პირიქით, არ იქნება უარყოფითი რუსეთისთვის, არამედ საღ აზრს შემატებს თავად ევროკავშირს. ამაზე რუსეთი გაგებით გამოეხმაურა, სულ ახლახან საგარეო საქმეთა სამინისტროს წარმომადგენელმა განაცხადა, რომ მათ არ აქვთ პრეტენზია საქართველოს მიმართ მისი მშვიდობიანი სტრუქტურებად გადაქცევის მეთოდებთან დაკავშირებით, რომლებიც არ არის მიმართული რუსეთის წინააღმდეგ. რომ ისინი ასევე მზად არიან განიხილონ და ელიან საქართველოს “3+3” ფორმატში მთავარი ლოჯისტიკური მარშრუტების გასწვრივ, მაგისტრალი, რომელიც გაივლის რუსეთს, სომხეთს, აზერბაიჯანს, თურქეთსა და ირანს – გაივლის დიდი აბრეშუმის გზის გასწვრივ და შემდგომ. ინდოეთში, ჩინეთში და ა.შ.

ამიტომ, რუსეთს მშვენივრად ესმის, რომ ეს არის დიდი ფიქცია – კანდიდატის სტატუსი, სასაცილო სიტუაცია, მე ვიტყოდი. მჯერა, რომ დაძაბულობა არ იქნება.

–ფიქრობთ, რომ ეს საქართველოსთვის ,,ევროპული სტაფილოა”?

– აბსოლუტურად სწორია. ეს არის ევროპული სტაფილო, რომელიც ალბათ ევროპელებს უნდა დაუბრუნონ. დაე, კურდღლები კვებონ. ეს აბსოლუტურად არაფერს იძლევა. მაგრამ საქართველომ ამ მხრივ გამბედაობა გამოიჩინა. ვფიქრობ, საქართველოს ხელისუფლებას ყველაფერი მშვენივრად ესმის, მაგრამ იმისათვის, რომ საზოგადოებაში დესტაბილიზაცია არ მოხდეს, ამაზე დათანხმდნენ.

–სხვათა შორის, საზოგადოება, შეიძლება ითქვას, რომ ძალიან ბედნიერია და ზეიმობს კიდეც…

– დიახ, ზეიმობენ, მაგრამ ძირითადად ოპოზიცია ზეიმობს და მეორე მხრივ, საზოგადოების გარკვეული ნაწილი, რომელსაც, ალბათ, კარგად არ ესმის, რომ დღეს თავად ევროპა კვდება, ევროპული სახელმწიფოები შორს არიან დამოუკიდებლობისგან და იმყოფებიან მძიმე ეკონომიკურ კრიზისში. ვინც ევროკავშირის ლოკომოტივი იყო, სუბსიდირებდა სხვა ქვეყნებს – საფრანგეთს, გერმანიას, დღეს თავად არის დიდ კრიზისში. თქვენ იცით, რა გაუკეთეს მათ ამერიკელმა პარტნიორებმა – გერმანიასა და სხვა დასავლურ სახელმწიფოებს ჩამოართვეს რუსული ენერგია… დღეს, ამერიკის შეერთებული შტატების წყალობით, ისინი რთულ მდგომარეობაში არიან და თითქმის ყველა სერიოზული ინდუსტრია და ბიზნესმენი გერმანიიდან, საფრანგეთიდან და სხვა ქვეყნებიდან შემოვიდა თავად ამერიკაში, რითაც ისარგებლა ამით. დღეს ევროპას არ ძალუძს ევროკავშირის რეალურად მხარდაჭერა და მართვა. თავად ევროკავშირი პრაქტიკულად დაშლის პირასაა და ვფიქრობ, რომ მას ეს ბედი ელის ჩრდილო-აღმოსავლეთის სამხედრო ოლქის წარმატებით დასრულების შემდეგ. იმის გამო, რომ ევროპა არ არის დამოუკიდებლად მართული ორგანიზაცია, ევროპული სახელმწიფოები, რომლებიც ამ კავშირის ნაწილია, ამას უკვე ხედავენ.

სტატუსზე საუბრისას ისიც მინდა დავამატო, რომ თურქეთი, მაგალითად, რამდენი წელია ისწრაფვის ევროპისკენ – მინიმუმ 30 წელი? მიუხედავად იმისა, რომ ნატოს წევრია, დიდი სახელმწიფოა. ეკონომიკურად ის ბევრად უფრო განვითარებულია ვიდრე უკრაინა, საქართველო და განსაკუთრებით მოლდოვა, მაგრამ ამ სტატუსს არ იღებს. ეს ყველაფერი, როგორც თქვენ აბსოლუტურად სწორად თქვით, სტაფილო და სატყუარაა. ეს შეუძლებელი ოცნებაა. ევროკავშირი გვპირდება, რომ 2030 წელს გაწევრიანების შესაძლებლობას განიხილავს, მაგრამ თქვენ თვითონ გესმით, რომ ეს აბსოლუტურად მითოლოგიური ფიქციაა, რომლის რეალიზებაც შეუძლებელია. ეს, შეიძლება ითქვას, ანეგდოტური შემთხვევაა.

–და ბოლოს, სააკაშვილზეც მინდა გკითხოთ, როგორც ჩანს, ყველა იწყებს მის დავიწყებას, მაგრამ მეორე მხრივ, საქართველოს პრეზიდენტმა სალომე ზურაბიშვილმა სააკაშვილის შეწყალების საკითხზე კომენტარის გაკეთებაზე უარი თქვა…

-იცით, დავიწყოთ სალომე ზურაბიშვილით. სალომე ზურაბიშვილი თავად საქართველოსთვის პრაქტიკულად დიდი ბალასტი და მტერია. ეს არის პრეზიდენტი, რომელიც ყოველგვარი გავლენის გარეშე, ყოველგვარი ავტორიტეტის გარეშე, მხოლოდ მმართველი პარტიის – ქართული ოცნების ძალისხმევით იქნა არჩეული. მან დაიკავა პროდასავლური, ანტიქართული პოზიცია და არის დესტაბილიზაციის ფაქტორი საქართველოსთვის. იგი ღიად არღვევს საქართველოს კონსტიტუციას, საქართველოს ხელისუფლებამ და მმართველმა პარტიამ მისი იმპიჩმენტი მოახდინეს, რასაც მხარი დაუჭირა საკონსტიტუციო სასამართლომ, მაგრამ, სამწუხაროდ, ეს ჩაიშალა, ხმები არ იყო საკმარისი. ქართულმა ოპოზიციამ – სააკაშვილის მხარდამჭერებმა – დასავლეთის მხარდაჭერით, დაბლოკეს ეს გადაწყვეტილება. პრეზიდენტი აგრძელებს გზას, არღვევს საქართველოს კონსტიტუციას, მოგზაურობს დასავლეთის ქვეყნებში, ამტკიცებს, რომ თითქოს ცდილობს საქართველო ევროკავშირში მიიღოს და ეს სტატუსი მიენიჭოს. ის ახლა ცდილობს ქართული ოპოზიციის ლიდერის სტატუსის მიღებას. და, სავარაუდოდ, მისი ძალისხმევის, მისი მოგზაურობის წყალობით, საქართველოს ეს სტატუსი მიენიჭა, თუმცა ეს სრული აბსურდია.

ის ოპოზიციონერი პრეზიდენტია, არადა ხელისუფლებაში თავად მმართველმა პარტიამ მოიყვანა. საქართველოში მას პრაქტიკულად არავინ დაუჭერდა მხარს და, როგორც არაერთხელ ვთქვი, ხმების 1%-საც კი ვერ მიიღებდა, პრეზიდენტად თავად რომ ეყარა კენჭი. რაც შეეხება სააკაშვილის შეწყალებას. დიახ, მან მიიღო ბევრი არასწორი გადაწყვეტილება, მათ შორის ამნისტია კრიმინალებისთვის, მაგრამ სააკაშვილთან დაკავშირებით ის ოდნავ განსხვავებულ პოზიციას იკავებს. შეიძლება სხვა გადაწყვეტილების მიღება სურდა, მაგრამ ხვდება, რომ ამით ყველაფერი მთავრდება, რადგან საქართველოს სასამართლომ მართლაც გაასამართლა კანონის მიხედვით. მისი დანაშაული, რა თქმა უნდა, სრულიად დადასტურებულია. ის არის საქართველოს მტერი, ის არის ავადმყოფი, ის არის დამნაშავე. დიახ, ფსიქიურად დაავადებულია. ის არის ადამიანი, რომელიც საქართველოსთვის არ მუშაობდა. მთელი დრო ის მუშაობდა თავისი ოსტატების – ამერიკელი და ევროპული ინტერესების შესაბამისად. ამიტომ, ზურაბიშვილი აქ ჯერ არ იღებს გადაწყვეტილებას, თუმცა იყო მინიშნებები, რომ ის შეეცდება ამის გაკეთებას. მაგრამ სიტუაციის დანახვა, მისი გაგება, მას ეს ჯერ კიდევ არ გაუკეთებია. საქართველოს ევროკავშირის კანდიდატის სტატუსი, რომ არ მიენიჭებინა და არეულობა დაწყებულიყო, მას შეეძლო ასეთი გადაწყვეტილება მიეღო, რომ კიდევ უფრო გააქტიურებულიყვნენ ქართველი ნაციონალისტები, რომლებიც მიხეილ სააკაშვილის პარტიიდან მოქმედებენ.

მიმაჩნია, რომ მიხეილ სააკაშვილი კრიმინალია, და ის თავის ადგილზე ზის. მე კი, ჩემი მხრივ, მას სერიოზულ მოთამაშედ არ მივიჩნევ და მისი ყველა განცხადება ავადმყოფური ფანტაზიის ნაყოფი მგონია. თითქმის ყველამ ის უკვე დაივიწყა. ის არავის სჭირდება, მათ შორის დასავლელ პარტნიორებსაც. ამიტომ, აქ ნებისმიერი შიში უშედეგოა. ყოველ შემთხვევაში, ციხეში უნდა წავიდეს და წავა. მიმაჩნია, რომ მისი შეწყალება რომც სცადონ, მას აქვს სხვა დანაშაულები და სხვა მუხლები, რისთვისაც შეიძლება დაუყოვნებლივ დააკავონ და სასჯელი დაემატოს იმ მუხლებს, რომლებიც დღემდე არ განიხილება. და ისინი ბევრად უფრო მძიმეა, ვიდრე ის, რისთვისაც იგი გაასამართლეს.

ქეთი ხომერიკი